Missionair project in Mechelen
Scheutisten en Zusters van de Jacht
Een missionaire gemeenschap vormen
Als multiculturele groep samenwerken
Aanwezig zijn bij mensen
Getuigen van Gods liefde voor elke mens
Maak kennis met de Scheutisten in....
Kortrijk
Van woonplaats voor studerende broeders tot rusthuis voor Scheutisten op leeftijd
Verblijf voor studenten
Ons huis van Kortrijk werd gebouwd in 1959-60. Omdat de broeders -Scheutisten iedere dag met een busje vanuit Torhout naar het VTI (Vrij Technisch Instituut) van Kortrijk pendelden, werd gezocht naar een woonplaats dichter bij de school. In 1959 kon Jozef Fournier de koop afsluiten met de familie De Bethune van een stuk grond aan de Sioenweg. Vanaf eind 1960 wonen daar Scheutisten. In de volgende jaren beëindigden een dertigtal broeders hun technische studies aan het naburige VTI. Ook priesterstudenten die lessen volgden aan de KULAK (Kortrijkse universiteitscampus van de KU Leuven) of de Sociale School verbleven er.
Bezinningscentrum Ter Bede
Rusthuis voor Scheutisten na terugkeer uit de missie
De missie animatietijd ging voorbij en in 1997-98 worden de gebouwen aangepast om Scheutisten -op- rust te herbergen. Vanaf de eeuwwisseling wonen er confraters die hun missie overzee afgerond hebben. Heden ten dage zijn we met 16 missionarissen op leeftijd: drie boven de 90, twee beneden de 80. De gemiddelde leeftijd is 85 . Ter Bede is nu het Missiehuis van Scheut.
Het huidige Missiehuis:
Sommigen zeggen: een blokkendoos midden een park. We beschikken immers over een vrij grote hof, deels bos en veel gras. Een groene oase midden in stad. Eens was ik de taxushaag langs de Sionlaan aan het bijsnoeien toen een vriendelijke voorbijganger opmerkte : " Ben jij de tuinman van het paradijs?"
Goede voorzieningen vergemakkelijken het leven
Onze gemeenschap
Daginvulling
6.00 uur: ontwaken
Jo is koffie aan het zetten
Willy is al de deur uit om in de
kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen mis te lezen
7.00 uur: gezamenlijk
morgengebed en eucharistieviering in onze kapel
gevolgd door ontbijt in
onze refter
Daarna persoonlijke tijd
(computer, krant lezen ...)
11.30 uur: aperitief in de living
12.00 uur: middagmaal in de refter
siësta, gevolgd door
verschillende invullingen
17.30 uur: gemeenschappelijk avondgebed in onze kapel
18.00 uur: avondmaal in de refter
Daarna: volgen
van nieuwsberichten op TV
Later: enkele komen samen voor een late pint en babbel
Tussen 21.00 uur en middernacht: bedtijd
Toegewijde medewerkers en confraters
Dat we zo gestructureerd kunnen leven danken we aan een team toegewijde medewerkers o. l. v. Marleen: koken, poetsen, was gebeuren binnenshuis. Een klusjesman werkt enkele voormiddagen in huis en tuin.
De dokter komt om de 14 dagen voor de lichtere ouderdomskwaaltjes en verpleegsters van 't Wit-Gele Kruis zijn er iedere dag. Wie voor ernstiger zorgen opgenomen wordt in het ziekenhuis kan rekenen op de hulp van Leopold, onze mantelzorger. Er zijn ook afspraken met kapper, kinesiste, pedicure.
De meest fitte onder ons helpen mee in tuin en hoenderpark, in de keuken, de refter en aan de bar. Het bijhouden van bloemen en planten binnen en buiten krijgt speciale aandacht. Iemand is koster en een ander bibliothecaris en Leonard zorgt ook nog voor de vissen in het aquarium. Broeder Paul hing allerlei kaders met foto's uit het Scheutse-leven-wereldwijd in de gang naast schilderijen en beelden. Hij zorgt voor aangepaste versieringen met kerstmis en andere momenten in het jaar en slaagt erin om van in het prille voorjaar tot aan de rand van de winter snijbloemen uit de tuin in de kapel of de living te plaatsen.
Om de maand verbroederen we met de confraters uit de 'verstrooiing': Zij die nog een job uitoefenen in kerkverband of na hun pensionering nog blijven wonen in de hun vertrouwde plaats. Drie zijn aalmoezenier in een WZC. Drie leven verder op de plaats waar ze werkten in parochie, gevangenis, opvangcentrum. André Kalumba is verantwoordelijke pastoor voor de pastorale eenheid van Izegem en Sylvester Mpia voor die van Wevelgem. De laatste twee zijn afkomstig uit Congo en zijn ingeschakeld in de pastoraal van de Vlaamse Kerk.
Zorg in een 4G frequentie
Enkele gedachten van Marleen van der Bauwhede,
ons verantwoordelijk diensthoofd
ons verantwoordelijk diensthoofd
De gemeenschap van Kortrijk is mijn werkplek in de afgelopen drie jaren. Daar is er wel bereik. Of het 3G, 4G of nu al 5G is laat ik aan jullie over. Het gaat trouwens niet over de snelheid of mogelijkheden van communiceren maar wel om de manier hoe er iets bij onszelf of de andere binnenkomt of stroomt tot in ons hart.
Zorg geven en zorg dragen ofzorg ontvangen in een 4G frequentie
De eerste "G" staat voor Geloof in God
Elk van onze confraters werd geroepen. Een roeping om te leven als God. Leven in eenvoud en overgave, leven om anderen te dienen. Het geloof wordt intens beleefd.
De tweede "G" is die van gebed
Gebed in gemeenschap, iedere dag opnieuw, op verschillende momenten , steeds met intenties voor mensen rondom ons, familie, vrienden, medewerkers , mensen die steun of kracht nodig hebben, biddend om genezing, gebed in verbinding.
De derde G is die van gedrevenheid
Confraters, gedreven om zich in te zetten voor de ander. Ver overzee was het vroeger en nu is de inzet hier dichtbij, in het missiehuis zelf of in parochies waar mensen meegenomen worden om samen op weg te gaan. Verschillende paters zetten zich vrijwillig in om organisaties in Kortrijk wat hulp te bieden. Ook in eigen huis worden verantwoordelijkheden opgenomen zoals helpen in de keuken, de tuin op orde houden, bloemen en planten verzorgen, retraites organiseren, de kippen verzorgen enz. Er is leven, er leeft enthousiasme en er is ook rust en spiritualiteit die leeft.
De vierde G in het missiehuis staat voor de aanwezigheid van een gedreven groep medewerkers die dagelijks hun beste beentje voorzetten.
Het is er goed vertoeven in het missiehuis van Scheut. Dank aan alle confraters voor de aangename sfeer, voor de zorgzaamheid waarmee we allen worden omringd. Dank aan alle medewerkers voor jullie inzet en engagement. We gaan samen verder op weg.
Marleen
Maak kennis met de Scheutisten in....
Sint-Pieters-Leeuw (Zuun)
Korte geschiedenis
De Priorij van Klein Bijgaarden (1251-1797)
Het woord "Bijgaarden" betekent: omheining of afsluiting. "Klein Bijgaarden" heeft niets te maken met Groot-Bijgaarden en is er nooit mee verbonden geweest.
1251 : De zusters Bernardinen stichten op die plaats een priorij en een school voor de opvoeding van jonge meisjes.
Tijdens de 500 volgende jaren wordt de priorij geconfronteerd met beeldenstorm, vernieling, brand en telkens heropbouw
In 1797, enkele jaren na de Franse revolutie wordt de priorij door de
Franse Staat gesloten en verkocht.
De Familie Wittouck(1800-1920)
komt er wonen en herbouwt het klooster in 1865 tot het huidige kasteel. Het heeft tevens een boerderij, een alcohol distilleerderij, een kwekerij van koerspaarden en enkele huisjes voor werklieden.
1914-1918 het Duitse leger eist al de paarden van Wittouck op, wat samen met het verkwistende leven van de laatste telg, het financiële failliet van de familie betekent.
Tussenperiode (1920-1941)
1920 Ontstaan van de wijk
"Negenmanneke".
"Negenmanneke" is de naam van een accijns die mensen tijdens de middeleeuwen moesten betalen om met hun koopwaren naar Brussel te trekken.
Landbouwgronden en weiden worden verkocht en maken plaats voor een nieuwe wijk.
De Suikerfabrieken van Tienen kopen het domein (nog 36 ha) en verkopen het later (1932) aan een vastgoedgroep.
Een van de leden van de vastgoedgroep is de zuster van één van de eerste Scheutisten. Ze heeft geen erfgenamen. Bij haar dood schenkt zij haar aandeel aan de Congregatie van Scheut die zo mede-eigenaar wordt van het domein.
1941 Publieke verkoop van kasteel en omgeving.
Missiehuis van Scheut (1941 tot heden)
Van Vormingshuis tot Rusthuis
14 november 1941 De Congregatie van Scheut koopt het kasteel, de groentetuin en het park, samen 6ha 17a groot, met het doel er het noviciaat te huisvesten.
1942-1968 Tijdens die 26 jaren hebben ongeveer 1000 novicen hun eerste stappen gezet in hun vorming tot religieuzen en missionarissen. Een noviciaat duurt één jaar.
1968-1971 Het aantal intredingen vermindert, en het huis maakt plaats voor de verdere vorming na het noviciaat, nl de studie van filosofie die 3 jaar duurt.
1971 Het "Missiehuis van Scheut" wordt een huis voor oudere Scheutisten die er na jaren missiewerk in het buitenland een rustige oude dag kunnen doorbrengen. Na een grondige renovatie in de jaren 1995/96 is er is plaats voor 30 personen. Vanaf 2010 wordt er permanente zorg toegediend door een aantal professionele medewerk(st)ers.
Enkelen van ons maken zich nog dienstbaar in parochies en instellingen in de omgeving.
Onze gemeenschap
een diversiteit van afkomst, cultuur, taal, ervaring
We zijn met 27 :de jongste is 70 jaar, de oudste is 97.
We spreken met elkaar in het Vlaams en het Frans
We spreken vaak over
"bij
ons in" … Congo, Zambia, Kameroen, Haïti, Dominicaanse Republiek,
Mexico, Taiwan, Hong Kong,
of "bij ons toen"...op de parochies in Brussel, Rome, Limburg, Wallonië …
We zijn religieuzen en we zijn missionarissen.
- Wij proberen ook hier en nu missionaris te zijn in het gewone dagelijkse leven.
Wij zijn bij elkaar aanwezig. We dragen (en verdragen) elkaar. - We blijven verbonden met wat in de wereld gebeurt. Kranten, tijdschriften, radio en tv houden onze aandacht scherp.
- Ons park nodigt uit tot een wandeling, het onderhouden van bloemen en planten.
Enkele tekenen, schilderen of dichten. - We leven met herinneringen, ervaringen, vriendschappen, bezorgdheden, successen en tegenslagen, die we kunnen vertellen en laten neerpennen.
- We brengen dit alles in verstilling voor de Heer in ons gebed.
- We hebben nog een opdracht: waardig en zinvol oud te zijn en ouder te worden en te sterven na een voltooid leven, dankbaar om wat geweest is.
- We leren los te laten, telkens weer een beetje, en afhankelijk te worden van anderen.
- We doen het niet alleen. We worden omringd door medebroeders, en vele goede medewerk(st)ers met Tunesische, Marokkaanse, Congolese, Rwandese en Belgische roots: een verscheidenheid van culturen, een aangenaam gezelschap.
In gebed:
Zijn bij Hem, die de bron van ons bestaan en van ons leven als missionaris is
Als religieuzen en missionarissen zullen wij mannen van gebed zijn.De ontmoeting met de Heer in innerlijke stilte opent ons voor de omvormende werking in de Geest.
Uit onze Constituties n° 34 en n° 35
Het gemeenschappelijke gebed in onze kapel geeft ritme aan onze dag.
- 8u ochtendgebed, rond psalmen en schriftlezing
- 9u dagelijkse eucharistieviering
- 17u30 paternoster en avondgebed
- donderdagnamiddag wekelijkse uur van aanbidding
Ook buiten deze vaste gebedstijden brengen velen van ons gedurende de dag een moment in stilte door bij de Heer.
Ons park, een oase van rust
In de rust van het bos
Zittend op een zode mos
Alleen aanwezig worden...
Met tijd genoeg om daar te zijn
en om geboeid te luisteren
naar de mysterieverhalen van de stilte.
Dan deint ons zoekend weten uit,
Ontvluchtend aan zijn eigen grenzen
En valt verzadigd stil,
Geborgen in oneindigheid.
Wijlen Marcel Vertonghen